Oswaldo Ramírez

Oswaldo Ramírez

Pełne imię i nazwisko	Oswaldo Felipe Ramírez Salcedo
Data i miejsce urodzenia	28 marca 1947 Lima
Wzrost	175 cm
Pozycja	napastnik
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1966–1969 Sport Boys Callao 92 (50) 1970–1975 Universitario Lima 131 (80) 1975–1977 Atlético Español Meksyk ? (?) 1977–1980 Club Sporting Cristal 72 (37) 1980–1981 Galicia Caracas ? (?) 1981–82 Club Sporting Cristal 57 (27)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1969–1982 Peru 57 (17)

Oswaldo Felipe Ramírez Salcedo (28 marca 1947) – piłkarz peruwiański noszący przydomek Cachito, napastnik. Wzrost 175 cm, waga 72 kg.

Urodzony w Limie Ramírez w 1966 roku został graczem klubu Sport Boys Callao, razem z którym wziął udział w turnieju Copa Libertadores 1967. Sport Boys zajął w grupie 3. miejsce i odpadł w fazie grupowej, a Ramírez zdobył dla swego klubu 4 bramki. W 1968 roku zdobył w lidze 26 bramek i zdobył koronę króla strzelców ligi peruwiańskiej. W 1969 Ramírez zdobył dwa historyczne gole w meczu z Argentyną na La Bombonera, które dały drużynie Peru awans do finałów mistrzostw świata 1970 roku w Meksyku, eliminując jednocześnie Argentynę. W 1970 roku został graczem klubu Universitario Lima.

Ramírez był w kadrze narodowej, którą kierował Didi, podczas finałów mistrzostw świata w 1970 roku. Zagrał w dwóch meczach - w przegranym 1:3 spotkaniu z RFN i w wygranym 3:0 meczu z Marokiem.

Jako gracz klubu Universitario Lima wziął udział w turnieju Copa Libertadores 1971. Klub Universitario w fazie grupowej spisał się rewelacyjnie, nie poniósł żadnej porażki i wygrał grupę zostawiając w tyle dwa argentyńskie kluby - Rosario Central i Boca Juniors. Ramírez zdobył dla swego klubu jedną bramkę. Na etapie półfinałów Universitario zajął ostatnie miejsce w grupie. Razem z Universitario zdobył w 1971 roku swój pierwszy tytuł mistrza Peru.

W następnym roku Universitario dotarł aż do finału turnieju Copa Libertadores 1972, gdzie w półfinale zostawił w tyle dwie urugwajskie potęgi - Club Nacional de Football i CA Peñarol. Ramírez zdobył dla klubu 6 bramek, w tym 3 w Montevideo w zremisowanym 3:3 meczu z Nacionalem. Dorobek tan dał mu tytuł króla strzelców turnieju.

W 1973 roku Ramírez wziął udział w eliminacjach do finałów mistrzostw świata w 1974 roku, gdzie zagrał w obu meczach z Chile. W 1974 razem z Universitario zdobył swój drugi tytuł mistrza Peru.

Ramírez razem z klubem Univeristario dotarł do półfinału turnieju Copa Libertadores 1975, zdobywając dla swego klubu 8 bramek, co dało mu drugi w jego karierze tytuł króla strzelców Pucharu Wyzwolicieli. Walkę o finał Universitario przegrał z chilijskim klubem Unión Española.

Jako gracz klubu Universitario był w składzie reprezentacji podczas turnieju Copa América 1975, gdzie Peru zdobyło tytuł mistrza Ameryki Południowej. Ramírez zagrał we wszystkich 9 meczach - dwóch z Chile, dwóch z Boliwią (w każdym zdobył po jednej bramce), dwóch z Brazylią i trzech finałowych z Kolumbią (w meczu w Limie zdobył bramkę). Zdobycie 3 bramek wystarczyło, by Ramírez został wicekrólem strzelców turnieju.

Po mistrzostwach kontynentu przeniósł się do Meksyku, gdzie do 1976 roku był graczem klubu Atlético Español Meksyk, zdobywając Puchar Mistrzów CONCACAF. W 1977 roku został graczem klubu Club Sporting Cristal, razem z którym wziął udział turnieju Copa Libertadores 1978. Klub odpadł już w fazie grupowej, a Ramírez zdobył dla swego klubu 3 bramki. W 1979 roku razem klubem Sporting Cristal zdobył tytuł mistrza Peru. Sukces ten powtórzył w 1980 roku, a dodatkowo jako zdobywca 18 goli został królem strzelców ligi peruwiańskiej.

W latach 1980–1981 Ramírez grał w Wenezueli, w klubie Galicia Caracas. Następnie wrócił do klubu Sporting Cristal i ostatni raz w swej karierze wziął udział w Pucharze Wyzwolicieli podczas turnieju Copa Libertadores 1981. Sporting Cristal odpadł już w fazie grupowej, a Ramírez zdobył dla swego klubu 3 bramki.

W 1982 roku zakończył karierę piłkarską jako piłkarz klubu Sporting Cristal. W meczach ligowych rozegrał łącznie 440 mecze i zdobył 224 bramki, a w klubowych rozgrywkach międzynarodowych rozegrał 56 meczów i zdobył 29 bramek. Jest jednym z najlepszych snajperów w dziejach turnieju Copa Libertadores - zdobył w tym turnieju 26 bramek, czyli najwięcej spośród piłkarzy peruwiańskich.

Od 7 kwietnia 1969 roku do 30 marca 1982 roku Ramírez rozegrał w reprezentacji Peru 57 meczów i zdobył 17 bramek. Zajmuje 5. miejsce wśród najlepszych strzelców reprezentacji Peru.

Po zakończeniu kariery został działaczem peruwiańskiej federacji piłkarskiej (Federación Peruana de Fútbol).

Bibliografia

• Andrzej Gowarzewski, Encyklopedia piłkarska FUJI. Herosi Mundiali, Wydawnictwo GiA, Katowice 1993, ISBN 83-900227-6-3, str. 146
• Tomasz Wołek, Encyklopedia piłkarska FUJI. Copa America, Wydawnictwo GiA, Katowice 1995, ISBN 83-902751-2-0, str. 148, 150-152

Linki zewnętrzne

• Oswaldo Ramírez (bdfa)
• Oswaldo Ramírez (fifa.com). fifa.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-31)].
• Oswaldo Ramírez (national-football-teams.com)
• Oswaldo Ramírez (playerhistory.com)
• Oswaldo Ramírez (pol.worldfootball.net)